Mzambazi Primary School

Mzambazi Primary School: 125 leerlingen in een stoffig, groot en kaal lokaal. Veel te weinig tafels voor veel te veel leerlingen. Wel hebben ze allemaal een stoeltje. Verder is er alleen een lange tafel voor de docent, kleine ramen zonder glas, hangen er een paar zelfgemaakte posters aan de muur, is er een lang geleden zwart geverfde muur als schoolbord en verder helemaal niets. Alle leerlingen zitten met zoveel mogelijk aan een tafel gepropt en kijken mij met grote ogen aan. Dit is standard  7.

Als je 6 jaar bent mag je naar school in Malawi. Je komt dan in standard 1. Aan het einde van je basis schoolcarrière zit je in standard 8 en ben je als het goed is 14 jaar. De leeftijden in de klassen variëren nogal. Als je 14 bent in standard 8 dan heb je het goed gedaan en ben je waarschijnlijk een van de jongste leerlingen. De leeftijd in standard 8 gaat van 14 tot ongeveer 20 jaar. Dit komt doordat veel leerlingen de examens aan het eind van het schooljaar niet halen en het jaar dan over moeten doen. Je mag het zo vaak overdoen als je zelf wilt, vandaar die leeftijden. De kinderen dragen een schooluniform. De meisjes een groene jurk met een witte blouse eronder en de jongens een groene broek met groen shirt. Deze laten de mensen maken bij het plaatselijke naaiatelier. Niet iedereen heeft geld voor een schooluniform en de meeste kinderen dragen schooluniformen die te klein, te groot of kapot zijn. Ieder kind komt elke ochtend lopend naar school met een beker voor de porridge (ontbijt. Denk aan een soort pap) en heeft een rugtasje mee met daarin schriftjes en pennen. Denk daarbij niet aan een mooie stoere tas met een rode en gele Angry Birds erop maar denk aan een te vaak gebruikt plastic tasje waar twee touwtjes aan vastgeknoopt zijn zodat je het als rugzak kan dragen. De leerkrachten maken gebruik van een ouderwets krijtbord. De kinderen van nu zullen een krijtbord in de klas alleen nog herkennen van de zwart-wit foto’s die in hun geschiedenisboeken staan. Maar zo ouderwets is het nu ook weer niet want in mijn basisschooltijd was het krijtbord er ook nog gewoon (of wordt ik nu al oud?). Om 7 uur luidt de schoolbel en komt iedereen bij elkaar voor het begin van een nieuwe schooldag. De bel is een velg dat aan een touwtje aan een boom hangt. Als je daar dan met een ijzeren pin op slaat krijg je het effect van een echte schoolbel. De lessen duren voor de onderbouw tot half 12 en voor de bovenbouw tot 1 uur. Het schoolsysteem werkt hier zoals bij ons de middelbare school werkt. Je krijgt elk vak van een andere docent. Alleen wisselen hier de docenten van lokaal en niet de leerlingen. De vakken zijn een beetje anders dan wat de leerlingen bij ons op de basisschool krijgen. Ze krijgen de volgende vakken: Engels, wiskunde, science, agriculture, lifeskills, bible knowlegde, expressive arts en Chichewa (de landelijke taal die ze spreken). Omdat bijna iedereen in Malawi z’n eigen voedsel verbouwt leren de kinderen op school meer over het boerenleven. Je gaat hier als ware terug de tijd in. Boeren karren rijden hier voorbij en soms komt er een schaapheder (maar dan met koeien en geiten. Niet met schapen) met z’n kudde langs gelopen. Bij lifeskills wordt er aandacht besteed aan persoonlijke verzorging en opkomen voor jezelf.

In Malawi worden basisscholen door de overheid bekostigd en alle kinderen mogen naar school. Van dat recht wordt volop gebruik gemaakt: bijna iedereen beseft dat onderwijs de weg vormt naar een betere toekomst. De enorme groei van het aantal kinderen dat naar school gaat, veroorzaakt wel problemen: er zijn bijvoorbeeld te weinig scholen en leraren. Leraar is ook geen beroep waar veel mensen voor kiezen. Het is voor Afrikaanse begrippen ‘hard werken’ voor weinig geld. Diegene die wel voor dit vak hebben gekozen hebben een groot hart voor de kinderen en geven hiermee de kinderen de sleutel tot succes: onderwijs!